Δεν αποκλείεται αν γράψει κάποιος βιβλίο, αναλύοντας τα ακραία μέτρα (lockdown κ.ά.) για τον covid-19, να δοθεί εντολή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (δια στόματος Μιχάλη Χρυσοχοΐδη) να κατασχεθούν όλα τα αντίτυπα και να ριφθούν στην πυρά, στο κέντρο του Συντάγματος, έτσι ώστε να παραδειγματιστούν οι μη μασκοφορεμένοι πολίτες. Είναι βέβαιο, ότι ο Κυριάκος θα «χαρεί» πολύ, με τη θέα της φωτιάς και των πύρινων γλωσσών, όπως οι Ναζί, που έβλεπαν να καίγονται τα αιρετικά και αντίθετα στον φασισμό βιβλία, στο κέντρο και στις γειτονιές του Βερολίνου.
Ήδη τον τελευταίο καιρό, ο διεθνής περίγυρος καταγράφει στην Ελλάδα περιστατικά φίμωσης του Τύπου, ακρωτηριασμού ή εξαφάνισης κειμένων και ανελέητης δίωξης δημοσιογράφων με παράλληλη νομοθέτηση απαγόρευσης διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου πρόσφατα επισήμανε ότι όλες οι καθημερινές ενημερώσεις -συνεντεύξεις του κου Τσιόδρα, γίνονταν χωρίς την παρουσία εκπροσώπων του Τύπου! Προφανώς, για να μην ερωτηθεί, για τις αντιφατικές απόψεις του γύρω από τη χρήση μασκών και κυρίως για τον ρόλο που έπαιξε ως σύμβουλος του ΚΕΕΛΠΝΟ στην αγορά των εμβολίων Η1Ν1 από τη GlaxoSmithKline, που τελικά τα πετάξαμε στη χωματερή. Η πολυεθνική εταιρία είναι εκ των χορηγών του καθηγητή (βλ. ΔΙΑΥΓΕΙΑ). Προ ημερών αποσύρθηκαν όλοι οι συνάδελφοι – φωτορεπόρτερ, γιατί σύμφωνα με την άποψη Τσιόδρα – Χαρδαλιά δημιουργείτο «συνωστι-σμός»!! Η ανακοίνωση – καταγγελία της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος έκανε τον γύρο του κόσμου. Όπως τόνισαν στην ανακοίνωση, επρόκειτο για «απρόκλητη παρεμπόδιση της εξάσκησης του δικαιώματος στην Ελευθερία του Τύπου».
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποπνέει ολοκληρωτισμό και φασιστική διάθεση απέναντι στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Η πολυχρηματοδοτούμενη από το Μαξίμου «Καθημερινή» λογόκρινε κείμενο Βρετανού αρθογράφου που συνεργαζόταν με την αγγλική έκδοσή της!! Ο διευθυντής της Σχολής Ντάρελ στην Κέρκυρα και αρθρογράφος Ρίτσαρντ Πάιν, κατήγγειλε την εφημερίδα της οικογένειας Αλαφούζου με Διευθυντή τον κο Παπαχελά, ότι λογόκρινε κείμενό του στο οποίο έκανε κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την καταστροφική για το περιβάλλον επένδυση στον Ερημίτη. Ο Άγγλος μάλιστα στην οργισμένη επιστολή – διαμαρτυρία του, υπογραμμίζει ότι θα διακόψει άμεσα τη συνεργασία του με την εφημερίδα! Φυσικά αυτό έγινε από την εφημερίδα στα πλαίσια της κοινής πολιτικής φίμωσης όλων των αντίθετων ή κριτικών φωνών. Λεπτομέρεια: προηγήθηκε του κου Πάιν, ο Νέιθαν Ρότσιλντ που είπε «ανόητο» τον πρωθυπουργό. Λίγο πολύ όλοι οι Βρετανοί που μένουν χρόνια στη Βόρεια Κέρκυρα έχουν την ίδια άποψη.
Η γερμανόφιλη και χειραγωγούμενη από τον γερμανικό αετό Sagrada Familia ήταν πάντα υπέρ της λογοκρισίας και της φίμωσης των ΜΜΕ. Ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού δεν δίστασε να στείλει στον Κορυδαλλό, επτά εκδότες και επώνυμους δημοσιογράφους, επειδή παραβίασαν την απαγόρευσή του και δημοσίευσαν προκηρύξεις της 17Ν που εξιστορούσαν τις αιματηρές επιχειρήσεις και τους λόγους που έκαναν ένοπλη κριτική (Σεραφείμ Φυντανίδης (Ελευθεροτυπία), Χρήστος Θεοχαράτος (Έθνος), Δημήτρης Μαρούδας (Νίκη), Κώστας Κοντοπάνος (Αυριανή), Κώστας Γερονικολός (Δημοκρατικός Λόγος), Σπύρος Καρατζαφέρης (48 Ώρες) και Κώστας Παπαϊωάννου (Ποντίκι). Όλοι καταδικάστηκαν και πέρασαν το κατώφλι του Κορυδαλλού, επειδή σεβάστηκαν την ελεύθερη κίνηση των πληροφοριών.
Ο πατέρας, όπως και ο (υ)ιός, ήταν κατά της ελευθεροτυπίας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και υπέρ της λογοκρισίας και του ελέγχου των ειδήσεων και των σχολίων που έφταναν στους πολίτες.
Η Αγία Οικογένεια διαπνεόταν από τη γκεμπελίστικη άποψη της καθοδηγούμενης μαύρης προπαγάνδας, της πλύσης εγκεφάλου, της νιτσεΐστικης αποθέωσης του «αρχηγού» και της απόλυτης τιμωρίας όσων τολμούσαν να ασκήσουν κριτική στην αντιλαϊκή και αντεθνική πολιτική της. Όταν η οικογένεια του Αριστείδη Αλαφούζου κατήγγειλε την υπόθεση με τα εκατομμύρια των δολαρίων και ο ΣΚΑΙ επετέθη κατά της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τότε ασκήθηκε δίωξη για λαθρεμπορία εναντίον του Γιάννη Αλαφούζου. Εκδικάστηκε στον Πειραιά. Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υπερασπίστηκε τον σημερινό ιδιοκτήτη του ΣΚΑΙ, ο οποίος αθωώθηκε πανηγυρικά και λίγο αργότερα βέβαια, ανατράπηκε η κυβέρνηση της ΝΔ.
Η λογοκρισία είναι το αγαπημένο «σπορ» των μελών της οικογένειας Μητσοτάκη. Απολύουν, διώκουν, καταδιώκουν, στέλνουν εξώδικα και απειλούν με «εξόντωση» όσους επιθυμούν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών ή ασκούν κριτική στις πολιτικές επιλογές τους.
Όπως έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ: « Τα βιβλία που ο κόσμος αποκαλεί ανήθικα, είναι τα βιβλία που δείχνουν στον κόσμο τη δική του αισχρότητα». Και όπως έλεγε ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω: «Η δολοφονία είναι η ακραία μορφή λογοκρισίας».
Η ατμόσφαιρα της εποχής του Κυριάκου Μητσοτάκη αρχίζει να είναι δύσοσμη, όπως η εποχή της Απριλιανής Δικτατορίας. Όταν, όλοι οι άνθρωποι του Τύπου προσέχαμε μην παραβιάσουμε τις κόκκινες γραμμές της λογοκρισίας της Χούντας και βρεθούμε στο εδώλιο κάποιου Στρατοδικείου.
Θυμάμαι… Οι παλιές λινοτυπικές μηχανές, λιώνοντας το μέταλλο, ανέβαζαν πολύ τη θερμοκρασία στον ημιώροφο της «Βραδυνής» του Τζώρτζη Αθανασιάδη. Εγώ (νυκτερινός αστυνομικός συντάκτης) λαγοκοιμόνουνα στον σκούρο καναπέ, πίσω από το διορθωτήριο. Εκεί φορώντας χοντρά γυαλιά, ο λόγιος φίλος μου Πέτρος Κυπριωτέλης διόρθωνε τα δοκίμια του Βάσσου Βασιλείου, του Μπάμπη Κλάρα (αδελφού του Άρη Βελουχιώτη), του Ανταίου ( του γίγαντα Κυριάκου Σιμόπουλου), του Τάκη Σωτήρχου και όλων των αδαμάντινων υπογραφών εκείνης της τυραννικής περιόδου.
Κάθε τόσο, κατέβαινα κάτω στην κεντρική αίθουσα, για να πάρω τις «γραμμές», όπως τις λέγαμε όσοι κάναμε αστυνομικό ρεπορτάζ. Δηλαδή, την Άμεση Δράση, τα κεντρικά της Πυροσβεστικής στην οδό Σαρρή, την Άμεσο Επέμβαση (χωροφυλακή προαστίων) και το Α’ Βοηθειών, εκεί στην 3η Σεπτεμβρίου. Στην ημιφωτισμένη αίθουσα, έβλεπα τον απεσταλμένο της χουντικής λογοκρισίας.
Έναν κοντόσωμο άνδρα που έκανε αυστηρό έλεγχο, διαβάζοντας όλες τις «βρεγμένες» σελίδες της εφημερίδας, που του πήγαιναν οι σελιδοποιοί – τυπογράφοι, προκειμένου να εγκρίνει τους τίτλους και κείμενα ή όχι.
Αυτό γινόταν πριν πάνε τα σιδερένια «ταψιά» με τις σελίδες στο «φούρνο», βγούνε τα εκμαγεία και μετά ανέβουν στους κυλίνδρους του ταχυπιεστηρίου.
Αυτός ο άνθρωπος, ο λογοκριτής, ήταν ο «απόλυτος άρχοντας» της έκδοσης. Αυτός ενέκρινε, τι θα φτάσει στους αναγνώστες της «Βραδυνής» και τι όχι.
Για να τυπωθεί η εφημερίδα, έπρεπε να φέρει την υπογραφή του. Μπορούσε να αφαιρέσει ολόκληρα άρθρα ή παραγράφους ή τίτλους ή να ζητήσει να μην φτάσει ποτέ μία σελίδα στο πιεστήριο.
Λογοκρισία. Φίμωση. Προληπτικός έλεγχος.
Κάτι σαν και αυτό που συμβαίνει τώρα με τις εντολές του Χρυσοχοΐδη προς το ηλεκτρονικό έγκλημα. Τότε υπήρχε το περίφημο «σφραγιδάκι» και η υπογραφή που έβαζε ο λογοκριτής πάνω στη σελίδα πριν τυπωθεί.
Τώρα υπάρχει η ηλεκτρονική αστυνομία, που εντοπίζει τα κείμενα των σκεπτόμενων antivirus, όσων δεν πιστεύουν στα ακραία μέτρα και στο lockdown και στη συνέχεια τους στέλνει στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Είναι η σύγχρονη μορφή ελέγχου του πληθυσμού.
Ο φασισμός, συνοδεύεται πάντα από ποικίλες μορφές και μεθόδους λογοκρισίας. Μπορεί να κάψει όλα τα ανεπιθύμητα βιβλία, να αφαιρέσει κείμενα από μία εφημερίδα, να βάλει λουκέτο στα γραφεία της, να απολύσει ή να διώξει δημοσιογράφους, να πιάσει αντιδραστικούς συγγραφείς και να τους στείλει σε ένα γκούλαγκ στη Σιβηρία ή σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε μία φυλακή.
Ο ολοκληρωτισμός χρησιμοποιεί διάφορα εργαλεία για να επιβάλλει την πολιτική του και την παθητικοποίηση των μαζών. Απαγορεύει τις διαδηλώσεις, τις πορείες και τις συγκεντρώσεις. Πότε για λόγους διασάλευσης της τάξεως ή παρεμπόδισης των συγκοινωνιών και πότε για λόγους… υγείας.
Τότε ( στην περίοδο Ιωαννίδη), αυτός ο ανθρωπάκος, ο λογοκριτής, φάνταζε στα μάτια μου σαν ένα δηλητηριώδες φίδι που έμπαινε κάθε νύχτα στα γραφεία της «Βραδυνής» και πήγαινε συνήθως μεσάνυχτα και κάτι, στο γραφείο του Αντώνη Κυριακόπουλου, που ερχόταν γύρω στις 4 το πρωί. Μέχρι τότε, έπρεπε να έχει εγκρίνει όλη την ύλη. Ήταν ένα «φίδι», μία μαύρη μάμπα, μια ταραντούλα, που κουλουριαζόταν στην καρέκλα του Αντώνη και με ένα μωβ μολύβι στα χέρια, διάβαζε αράδα αράδα όλη την εφημερίδα. Ό,τι ήθελε να αφαιρεθεί το πέρναγε από επάνω με το μολύβι. Και έπρεπε άμεσα οι τυπογράφοι να αλλάξουν στο «ταψί» τις «αμαρτωλές» αράδες. Όσες ενοχλούσαν τη Χούντα.
Θυμάμαι, ότι η «ταραντούλα» αναστατώθηκε και σήμανε συναγερμό, διαβάζοντας μία είδηση για ένα τραγούδι που βγήκε σε βινύλιο και έγινε σουξέ λόγω του πολύκροτου εγκλήματος του Νίκου Κοεμτζή. Ο τίτλος του τραγουδιού ήταν: «ο χάρος βγήκε παγανιά». Ήταν μία είδηση – μονόστηλο στην καλλιτεχνική σελίδα.
Επειδή, ήταν οι ημέρες του Πολυτεχνείου και υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ (και τότε είχαμε lockdown και απαγόρευση διαδηλώσεων, συναθροίσεων και πολυμελών συγκεντρώσεων σε σπίτια ή κέντρα διασκέδασης) ο ανθρωπάκος, το «φίδι», ο λογοκριτής επέμεινε να αφαιρεθεί από την εφημερίδα όλο το ρεπορτάζ για το τραγούδι: « ο χάρος βγήκε παγανιά». Πίστευε, ότι αυτό ήταν «πονηρό» μήνυμα των συντακτών προς τους αναγνώστες (!), γιατί τα άρματα μάχης του Ιωαννίδη είχαν ζώσει την Αθήνα! Τόσο ηλίθιος ήταν… Και τέτοια είναι η τρέλα της εκάστοτε λογοκρισίας σε κάθε εποχή, σε κάθε περίοδο, όπως και στη σημερινή με τον covid-19.
Ο λογοκριτής, το «φίδι» του ολοκληρωτισμού, ερχόταν κάθε βράδυ, μέχρι την ημέρα που η Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών έβαλε ένα τεράστιο λουκέτο (πάνω από 4 κιλά!) στην είσοδο των γραφείων της «Βραδυνής».
Κατά σύμπτωση εκείνη την ημέρα, υπήρχε ένα ρεπορτάζ στην πρώτη σελίδα, που ενόχλησε πολύ τη Δικτατορία Ιωαννίδη. Ο τίτλος έλεγε: « τα τρία φρούρια του Δικτάτορα». Δηλαδή τα τρία σπίτια του δικτάτορα Παπαδόπουλου και της συζύγου του, της περίφημης Δέσποινας, που έφυγε νύχτα από τον άνδρα της, για να πάει στην αγκαλιά του αρχηγού των Συνταγματαρχών και να πάρει διαζύγιο με ταχύτητα φωτός! Το ζεύγος – όπως είναι γνωστό- είχε συλληφθεί στο Λαγονήσι από την «Αρσακειάδα» το Δημήτρη Ιωαννίδη.
Θυμάμαι, ότι είχαμε κάνει εκτεταμένο ρεπορτάζ με τον Γιώργο Καράγιωργα και τον Μάκη Γεωργίου, για να μάθουμε πληροφορίες και λεπτομέρειες για τα πολυτελή σπίτια στο Λαγονήσι, στο Ψυχικό και στην Πάρνηθα, στην οποία ο Παπαδόπουλος ήθελε να έχει μία αετοφωλιά, όπως ο Χίτλερ ένα σαλέ στο Μπέργκχοφ.
Έχω ζήσει αρκετές Χούντες στην πολύχρονη καριέρα μου. Έχω εκτός από τη δική μας (΄67-‘74) βιώσει σε πολλά ταξίδια μου στο Ιράκ, τη Δικτατορία του Σαντάμ Χουσεΐν. Επίσης, έχω μείνει για μεγάλο διάστημα στο Μπουένος Άιρες την εποχή του πολέμου των Φόκλαντ. Δηλαδή, έζησα και γνώρισα τη Χούντα του Στρατηγού Γκαλτιέρι με διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, τον ελληνικής καταγωγής Στρατηγό Κριστίνο Νικολαΐδη. Όπως ξέρω πολύ καλά, ποιοι είναι οι κλώνοι των δοσιλόγων της Κατοχής στις κυβερνήσεις του Μνημονίου και ποιες είναι οι σχέσεις τους με τη γερμανική Πρεσβεία των Αθηνών.
Η λογοκρισία είναι το αγαπημένο τους «σπορ». Όπως έλεγε ο Χάινριχ Χάινε : «όσοι έχουν κάψει βιβλία, θα καταλήξουν να καίνε ανθρώπους!».
Το άρθρο του Γιώργου Τράγκα δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας “Δημοκρατία”
Σχόλια