Με λυπάμαι ρε Κραουνάκη

Με λυπάμαι ρε Κραουνάκη.

Με λυπάμαι γιατί σε φοβάμαι.

Σε φοβάμαι γιατί έχεις δικηγόρους και ζητάς πνευματικά δικαιώματα αν ακούσουν τα τραγούδια σου άτομα που δε γουστάρεις.

Κι αν δε με γουστάρεις και μένα; Θα μου κάνεις και μένα μήνυση;

Με λυπάμαι πολύ ρε Κραουνάκη.

Γιατί όλη μου τη ζωή άκουγα τα τραγούδια σου χωρίς να χρειαστεί να σκεφτώ αν έχουμε την ίδια ιδεολογία, την ίδια θρησκεία, την ίδια ποδοσφαιρική ομάδα.

Με τα τραγούδια σου τα έκανα όλα ρε πρώην φίλε. Μεγάλωσα, γλέντησα, ερωτεύτηκα, αγάπησα, παντρεύτηκα… Φαντάζεσαι τι θα μου ζητάνε οι δικηγόροι σου για όλα αυτά; Ξόφλησα και δεν το ξέρω. Είμαι χαρτί καμμένο.

Με λυπάμαι ρε Κραουνάκη. Με λυπάμαι γιατί νόμιζα ότι είσαι πραγματικός καλλιτέχνης που χαρίζεις τα τραγούδια σου στον κόσμο. Που να φανταστώ ότι δεν είσαι σαν τους άλλους;

Με λυπάμαι ρε Κραουνάκη. Γιατί εσύ έστω και με παπαριές πήρε 5 λεπτά δημοσιότητας ακόμα. 5 λεπτά είναι πάρα πολλά. Εγώ το πολύ πολύ να πάρω κάνα εξώδικο από τους δικηγόρους σου επειδή έβαζα τα τραγούδια σου και στα πάρτι μου.

Πιο πολύ όμως, λυπάμαι εσένα ρε Κραουνάκη. Που ένας μονοκύτταρος οργανισμός μας έδειξε ποιος είσαι και πως σκέφτεσαι.

Κρίμα για όλα ρε Κραουνάκη. Κρίμα.